ΜΑΓΙΣΣΑ
ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ
5/12/2020
Σήμερα ένα τόσο μαγικό απόγευμα
με τόσο πολύ κρύο να τρυπάει
τις αισθήσεις και τα όνειρα,
σήμερα καθώς καμία αχτίδα
δεν άφησε το φως ν´ αγκαλιάσει τη σκέψη
όταν κι όλα είναι τόσο παγωμένα
από το χιόνι που έπεφτε μερες τώρα
γύρω μας κι αγκάλιαζε όλη την φύση,
σήμερα που οι σκιές χάθηκαν όλες
σ´ένα λευκό παγωμένο χειμώνα σκέφτομαι...
Σε σκέφτομαι μάγισσα...
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε
μια μικρή όμορφη μάγισσα
που τις άρεσαν οι σκιές της φύσης,
τα σκοτεινά απογεύματα και τα βράδια χωρίς αστέρια
μόνο με την Σελήνη να φωτίζει το περίγραμμα της
όταν πετούσε στους νυχτερινούς ουρανούς
όταν είχε αστέρια κρυβόντανε πετώντας
πίσω από αυτά και χανότανε η μορφή της
ή πολλές φορες έκανε κούνια στον ουρανό
όταν έδενε τα μαγικά της σχοινιά σε δυο αστέρια
και γελούσε καθώς πετούσε από τη μια κούνια
αστεριών στην άλλη.
Πόσα μαγικά παιχνίδια ήξερε αυτή η μάγισσα μου,
αγαπημένο παιχνίδι της ήταν όταν περπατούσε
πάνω στα νυχτερινά σύννεφα
λες και ταξίδευε με την σκέψη
και μόνο πάνω στον νυχτερινό ουρανό ,
ωωω τι μαγεία...
Ένα πλάσμα έξω απ´ τα συνηθισμένα,
μια μορφή άγνωστη που ήταν αληθινή
μα και τόσο μαγική,
άλλαζε μορφή πολλές φορές σ´ ότι ήθελε ,
μπορούσε να γίνει απ´ το πιο μικρό πουλί
μέχρι ένα μεγάλο δέντρο,
μπορούσε να αλλάξει τη μορφή της
και να γίνει όμορφη ή άσχημη
και μπορούσε να γίνει καλή ή κακή
μέσα σε δευτερόλεπτα.
Όμως αυτό που της άρεσε περισσότερο
ήταν οι βόλτες στα παζάρια της Ανατολής ,
να χάνεται εκεί μέσα στα πολύχρωμα εμπορεύματα
και στα μαγαζιά με τα γλυκά τις καραμέλες
και τους ξηρούς καρπούς κάθε λογης
και να περνάει απαρατήρητη μεταμορφωμένη
σε χιλιάδες πρόσωπα χαμένη μέσα στην ανωνυμία
τον συνωστισμό και τις φωνές των πωλητών
και των αγοραστών και να αλλάζει τις εποχές
και τα χρόνια και να πηγαίνει μπρος πίσω στα χρόνια
ή και τους αιώνες , ναι τους αιώνες
και να κοιτάει μέσα από την μαγική γυάλα της
πότε το παρελθόν και πότε το μέλλον
και να διαβάζει εκεί μέσα την σοφία
της ανθρώπινης ζωής
μα και την σοφία της φύσης
που τόσο απόλυτα δίνει και παίρνει
χαρά και ομορφιά , δύναμη και κάλλος,
ζωή και θάνατο
κι αυτά όλα να στροβιλίζονται μέσα στους καιρούς
μέσα στους αιώνες μέσα στις βροχές
και τα χιόνια και να στροβιλίζεται κι η μάγισσα μου
μαζί με τους ανέμους σε θάλασσες και βουνά,
σε δάση και πλαγιές και πότε να καίγεται
απ´ τους ήλιους του κόσμου
και πότε να παγώνει μέσα σε κρύους πλανήτες
και να παίζει ανάμεσα στα αστέρια
και στα φεγγάρια απ´ τους γαλαξίες
χορεύοντας στο σύμπαν με τη δύναμη της
κι αλλάζοντας τον κόσμο με το μυαλό της
και την καρδιά της.
Ναι σήμερα σε σκέφτομαι
μάγισσα μου πόσες φορες ήσουν
κοντά μου στην ζωή μου.
Όπως τότε που κρύωνα πέντε χρόνων
έξω από το μαγαζι του πατέρα μου
κατά χαρούμενος που ήμουν εκεί κι έδειχνα στον κόσμο
τα καινούργια μου μποτίnia με τα καφέ κορδόνια
,όπως τότε που με το χαρτζιλίκι μου επτά χρόνων
έπαιρνα με τις δυο δραχμές τόσα πολλά χαρτάκια
με διάφορες εικόνες του κόσμου,
όπως τότε που πάλεψα με την μάθηση,
με την ζωή, με τον έρωτα, με την τύχη,
με τον στρατό, με την οικογένεια ...
Ήσουν πάντα εκεί στα δικά μου μαγικά πρωινά,
στις δικές μου μαγικές γιορτές,
στα δικά μου χριστουγεννιάτικα έλατα ,
στην δίκη μου φαντασία για το παρελθόν
και το μέλλον , στα δάκρυα μου και στις χαρές μου
στο πάθος μου για το αύριο για το άγνωστο
αυτό που μου το είχες καθορίσει εσύ με την ζωή σου,
αυτή που με συνεπήρε κι εμένα,
σ´ ένα πιο μικρό κόσμο από τον δικό σου,
σ´ ένα κόσμο που μπορεί να τον καθοδηγούσες εσύ
ή να έπαιζες σ´αυτόν μαζί μου,
μαζί μ´ αγγέλους και νεράιδες
και να μεταμορφωνόσουν εσυ σ´όλα..
Εσύ στην ζωή να ´σουν όλα
και να έκανες για εμένα τα χειρότερα καλύτερα
και να νοιαζόσουν για εμενα ακόμη και στα όνειρα σου
να με προφυλάγες απ´ τα δύσκολα
και να ´σουν κοντά μου πάντα στις χαρές μου
μέχρι που κάποτε μπορεί να ήρθες και να ζεις
μαζί μου χορεύοντας την ζωή μ´ ένα πάθος
που μόνο τα λουλούδια δίνουν στα χρώματα τους ,
αγκαλιάζοντας εμενα με τόση τρυφερότητα
που μόνο οι μάγισσες μπορούν να έχουν
και ζητώντας αμοιβή μόνο τα χρόνια που μου ανήκαν
να είναι δικά σου.
Σήμερα σε σκέφτομαι μαγισσα μου και σε κοιτάζω
εκεί ανάμεσα στις σκιές της αιωνιότητας
να χορεύεις και χορεύω μαζί σου .
Σήμερα την πιο όμορφη μέρα της ζωής μου...
Σήμερα βάλε τη μαγική μπέρτα σου
και πάμε να πετάξουμε στους παγωμένους ουρανούς
μάγισσα μου...
ΠΑΡΑΜΥΘΙ
ΣΩΤΗΡΗΣ ΣΠΗΛΙΩΤΗΣ
ΖΩΓΡΑΦΟΣ
ΑΓΑΘΗ ΓΑΛΑΝΟΠΟΥΛΟΥ
